Namibië dag 4

Dag 4 dinsdag 03 sept

Vandaag is een rij dag, we rijden van Sossusvlei naar Swakopmund. Een pittig ritje van ongeveer 6 uur. En we weten inmiddels dat we tot aan Solitaire een verschrikkelijke weg voor de boeg hebben. Na de check out en een stevig ontbijt gaan we beginnen. Norbert is de eerste gelukkige vandaag. Met onze Toyota Fortuner begeven we ons over de kiezels, rijbanen zijn er niet dus je zoekt gewoon de beste route. We hebben gelukkig geen van allen een kunstgebit want die had er anders nu uit gelegen op dit wasbord. Maar we zullen er doorheen moeten er is geen andere keus, er zijn ook wel kleine stukjes die een verademing zijn maar die zijn vandaag van korte duur. Na 1,5 uur komen we aan in Solitaire en gaan we de beroemde appeltaart maar eens proberen.  Inderdaad niks teveel gezegd hij smaakt heerlijk, we nemen ook gelijk maar verse broodjes mee voor onze lunch straks. Op naar het volgende stuk rottige wegdek. We spotten onderweg niet veel dieren en als we ze zien dan is het ver weg en op deze weg is het verschrikkelijk om te stoppen dus we rijden lekker door. We zien wel een paar struisvogels maar ook deze staan op een behoorlijke afstand. Het landschap is wel enorm en veranderd regelmatig en maakt een enorme indruk. Ondanks dat het vermoeiend rijden is genieten we enorm van dit landschap en in de auto hebben we onze eigen Spotify playlist maar we zijn er nog niet uit of we nu een veto per dag of voor de hele reis mogen indienen. Ik ben er dus zuinig op. Op toepasselijke momenten komt er dan ineens brandend zand voorbij in deze zandbak. 

We hebben ook nog een toevoeging op ons “plasverhaal” en we willen iedereen bedanken voor de goede suggesties deze proberen wij zeker gelijk uit. Uiteraard moest Mel wederom in de middle of nowhere plassen maar dit keer waren er zelfs geen bosjes te bekennen. Wel een paar rotsen en dat werkt dus eigenlijk nog beter want zoals ik begrijp heb je dan een steuntje. Maar voor de enorme noodgevallen hebben we nu onze eigen plastuit gecreëerd namelijk van een leeg bakje tomaten waar we een gat ingesneden hebben. We laten het weten zodra deze methode is uitgeprobeerd. 

Het laatste stuk is voor René om te rijden en gelukkig zijn deze laatste kilometers richting Walvis Bay gewoon op een asfaltweg. We stoppen hier omdat we naar de flamingo’s op zoek zijn. Nou dat is niet zo moeilijk, we rijden er zo tegenaan. Langs de kant van de weg zien we een poeltje waar er wel duizenden staan. Ze zijn alleen niet zo roze als ik ooit gezien heb maar witter. Onze huisfotograaf gaat helemaal los en kruipt als een volleerd sluipmoordenaar door het zand richting de flamingo’s. Dat probeer ik ook maar ze vliegen al gelijk weg (misschien toch nog niet genoeg afgevallen op die trilplaat hier). Maar bij terugkomst loop ik toch nog even met hem mee terug om te kijken of we dichterbij kunnen komen. Ik wil nu de nieuwe instellingen wel eens uitproberen. Ik kruip en sluip langs het riet en maak ook een paar geweldige foto’s. Met honderden flamingo’s in het water en een aantal die wegvliegen. We genieten. Bedankt René !!

Op de terugweg nemen we ook nog wat plastic en vuil mee want deze plekken moeten we behouden. 

Het laatste stuk rijden we naar Swakopmund. Wij zitten in de penthouse en het ziet er hier ook weer geweldig uit. We nemen een douche en lopen richting het restaurant, we hebben het wel verdiend na deze zware dag om lekker uit eten te gaan. We laten het allemaal lekker smaken, van seafood tot aan springbok en beef pasta. Geweldige avond en super aardige bediening en gezelschap. Proost en op naar morgen!