Dag 3-4

Dag 3-4

Ja ja, vandaag is het feest want Mel is jarig. Dus moet ik er vroeg uit want ik heb nog wat werk te doen. Vanuit Nederland heb ik uiteraard wat meegenomen om de camper te verbouwen. Laten we maar eens beginnen met een tafelkleedje en een slinger met verlichting met de tekst “it’s party time” en daarna nog 3 ballonnen met led verlichting. Zo, het feest kan beginnen! Gisteren heb ik nog even snel een super lelijke USA beker gekocht en sleutelhanger met nep goud. Echt iets voor Mel dacht ik...

Na een stevig en relaxed ontbijt hebben we vandaag een relaxte dag, we gaan een beetje touren door Custer state park en kiezen daarbij natuurlijk voor de wildlife route. We zijn nog maar net begonnen en spotten een buffalo/bizon en daarna springen er een paar herten voor ons over de weg. Mazzel en mazzel zijn weer op pad hoor. En dan komen we iets tegen wat we nog nooit gezien hebben. We zien in de verte al een groepje auto’s stilstaan en dat betekent meestal veel goeds. Als we dichterbij komen zien we het.....een hele grote groep....donkeys (voor diegene die een vertaling nodig hebben, het zijn gewoon ezels). Blijkbaar heel bijzonder want die Amerikanen gaan ze ook nog voeren waardoor ze soms bijna op de achterbank zitten. Ze versperren wel de hele weg maar dan geldt eigenlijk gewoon het recht van de grootste en dus gewoon gas geven. De volgende stop is bij een enorme groep Buffalo’s, wel erg leuk om te zien maar nog een beetje ver weg. De prairie hondjes zijn er ook. Die schieten in en uit hun holletjes en zijn totaal niet bang.

We maken onze ronde af maar komen eigenlijk niets meer tegen maar het is een leuke route. Het is nog vroeg en dus besluiten we ook nog naar een meer te rijden, Sylvan Lake. Wij kunnen alleen naar het meer en terug omdat de rest van de route voor onze camper niet toegankelijk is. Maar dit is prima, we hebben hier onze donut stop (want we hebben er natuurlijk 12 gekocht) en maken een korte wandeling, met de nadruk op kort. Mel had haar walking shoes niet aangetrokken dus moesten we het kort houden. Na een paar foto sessies keren we terug naar onze camper en rijden terug naar het dorp, waar we besluiten om nog even een paar boodschappen te halen en te tanken zodat we morgen zo kunnen vertrekken. We besluiten terug bij de campground nog even wat hout te laten bezorgen voor die avond en genieten de rest van de middag van het  heerlijke weer. Omdat dit onze tweede dag is hier beginnen we al mensen te kennen en lijkt het of wij het animatie team zijn van de camping. Heb je ze al gezien die 2 meiden in een camper helemaal uit Nederland. Dus we blijven maar vriendelijk ons verhaal doen. Na ons prutje gekookt te hebben, beetje kip in de pan met een salade en guacamole op een wrap, hebben we inmiddels ook al weer een fantastisch vuur en genieten we van een black velvet muffin. Maar wat nog leuker is dat zijn onze overburen. We hebben uren zitten kijken en genieten. Even een korte samenvatting, het betreft een man en een Thaise vrouw en een kleine fiffy. Ze hebben een trailer van 10 meter lang met alles erop en eraan en dat willen ze dan ook graag laten zien. Ze beginnen met de TV naar buiten te slepen zodat mevrouw buiten “as the world turns” kan kijken. Ze hebben uiteraard ook een kampvuur maar zij hebben hout laten bezorgen voor de komende 3 weken. Daarnaast hebben ze een barbecue en ook nog een gasbarbecue aan de camper. Hij loopt alleen maar te rennen en te draven en zij kijkt met fiffy op schoot TV. Na ruim 2 uur kokkerellen, wij denken spare ribs met gepofte aardappelen maar dat is een gok, zijn ze met 10 minuten klaar met eten. Fiffy eet natuurlijk niet van een bord maar moet met een vork gevoerd worden. Maar nu komt het, er word een stalen pijp de grond in geslagen. Daar overheen schuift hij een plastic pijp waar onderaan een lamp aan vastzit. Maar dan komt er een enorme Amerikaanse vlag aan te hangen. We liggen helemaal dubbel, moeten wij de volgende keer toch ook onze vlag meenemen. Ok, het vuur is uit en dus is deze dag ook weer voorbij. 

Vandaag hebben we een rijdag voor de boeg maar we besluiten wel via Deadwood te rijden. Nog een stadje waar ze een straat hebben uit het wilde westen, het kan zo in een film. We lopen even een rondje en besluiten dan om terug te gaan naar de camper en verder te rijden. Onderweg stoppen we voor een broodje en komen tegen 16.00 uur aan bij onze campground, in een dorp waar de tijd heeft stilgestaan. Er blijkt alleen niemand aanwezig te zijn bij de receptie maar er staat wel op welk nummer wij moeten gaan staan. We rijden dus door en parkeren de camper. Het enige wat we nu missen is de WiFi code en de code voor de toiletten. En uitgerekend nu.... 

Uiteindelijk weten we de code voor de toiletten te achterhalen bij de buren maar WiFi geen idee. We besluiten te bellen en spreken een bandje in zodat we teruggebeld kunnen worden. We sluiten de boel aan en hebben vandaag geen zin om te koken. We zagen onderweg naar onze campground een aantal mensen op een terras en besluiten te gaan kijken of we hier een hapje kunnen eten. Helaas dit is alleen maar een kroeg. Dan lopen we toch nog maar een stukje verder om te kijken of daar nog iets zit. We zien dan aan de buitenkant bucketshot saloon maar het ziet er heel donker en ongezellig uit. We doen de deur open en het blijkt een geweldige leuke typisch Amerikaanse diner te zijn. Na nog geen 10 minuten zit het ook helemaal vol, best knap voor een dorp met maar 800 inwoners. Het eten is vet en veel maar we zijn vanavond blij dat we een keer niet zelf hoeven te koken. Slaap lekker en tot morgen!