Dag 3-4…regen….

Dag 3, 10 april

We hebben heerlijk geslapen, voor mij wel een iets ander slaapritme dan ik gewend ben want meestal val ik in slaap met iPad en bril op. Nu moet ik mijn lenzen (op tijd) uit doen en gelijk gaan slapen, even wennen. Mel heeft het warm gehad, ik lig met lange pyjama en nergens last van. We hebben niet enorm veel haast dus op het gemak gaan we douchen, aankleden en ontbijten. Het regent nog steeds pijpenstelen, dus wat doe je dan met een natte jas? Die leg je op de grond in de douche want daar hebben we vloerverwarming. Het eten is hier geweldig en voornamelijk een zeer goede en vriendelijke service. Misschien moeten we nog kennismaken met de eigenaar maar die hebben we niet meer gezien, dus na het ontbijt checken we uit en stappen we weer in de auto, dit keer richting Granny Mouse. Het zal hier normaal vast heel mooi zijn maar we rijden wederom alleen maar met regen en alle bergen in de mist/wolken. Dus ja er is dan ook geen reden om te stoppen onderweg voor een mooi plaatje. We rijden dan ook in een ruk naar onze volgende bestemming, de Natal Midlands. We komen dan ook al om 12.30 aan bij the Granny Mouse, en het ziet er weer fantastisch uit, het lijkt een beetje op een sprookje uit de Efteling een soort Hans en Grietje huisje. We zijn zo vroeg dat onze kamer nog niet klaar is en dus gaan we maar lekker lunchen. We nemen een “kleine” kip hamburger en dit smaakt weer heerlijk en ze hebben zelfs een heerlijke cappuccino als toetje. Tijdens de lunch komt ze al zeggen dat de kamer klaar is. Toch even tussendoor hoe ze hier omgaan met corona. Je komt binnen en je temperatuur wordt gemeten (ook al is het dan op je hand, die kenden we nog niet, wel een voordeel als je altijd koude handen hebt, alhoewel ik mij afvraag als je temperatuur te laag is wat ze dan doen) mondkapje is overal verplicht en alles wat je aanraakt word gelijk schoongemaakt zoals pennen, sleutel etc. Maar goed we gaan onze kamer bekijken, de receptioniste begeleid ons en het is best een aardig eindje lopen. We hebben uiteraard weer de mooiste kamer met een fantastisch uitzicht op een waterval (en als het niet zou regenen nog mooier zou zijn). Er zit een hele hoekbank bij het raam en dus installeren we ons zelf met onze iPad, telefoon en andere apparaten. We hebben hier gewoon WiFi dus dat is voor ons genoeg om de middag door te komen. Tegen 17.00 uur worden we wakker want het is wijntijd. Geen idee waar de rest van de gasten zijn want we zijn de enige bij de bar. We hebben om 19.00 gereserveerd maar we vragen ons nu af waarom dit nodig was want ook tijdens het diner zitten er maar 3 mensen. Het eten is weer fantastisch en het zijn de details die opvallen, het bestek ligt al ingepakt op tafel. Ze schenkt onze wijn op tijd bij en je hebt je bord nog niet leeg of het is al weg. Tegen 21.00 uur is het wel weer genoeg geweest en lopen we weer terug in de stromende regen. 

Ik moet jullie trouwens even bijpraten over de moneybelt van Mel (of eigenlijk het vroegere, ouderwetse heuptasje, maar dit klinkt hipper). Dit is de nieuwe gadget geworden alleen wat zit erin, dat weet ik ook nog steeds niet, want alles komt overal vandaan zoals paspoort/geld/credit card maar NIET uit de moneybelt. Het is nu zelfs zover dat de moneybelt nog om is als de pyjama al aan is. Ik hou jullie op de hoogte. 

Deze dag zit er ook weer op! Tot morgen.

Dag 4, 11 april

Vandaag is het weer een redelijk korte rijdag maar het komt weer met bakken uit de hemel, en dan bedoelen we ook echt met bakken. Niet normaal het lijkt nooit meer op te houden. De auto staat redelijk dichtbij maar zelfs dat is een uitdaging met 2 koffers, want inmiddels zijn het geen plassen meer maar gewoon stromende rivieren, wat ben ik blij nu met mijn waterdichte wandelschoenen. Maar het is weer gelukt en alles is ingepakt dus uitchecken en met gierende banden weg hier. De ruitenwissers staan op standje turbo tegenwoordig. De agent belt ons nog even om te checken of het allemaal goed gaat en we safe zijn en ze verontschuldigd zich voor het slechte weer. We waren al van plan om vandaag even langs hun kantoor te rijden net voor Durban en daar komen we ook net tegen de lunch aan en ze hebben dan ook een hele lunch voor ons geregeld. Superlief weer natuurlijk. Daarna rijden we door naar onze eindbestemming van vandaag in Umdloti, de Fairlight beach house en ja beach is het want we hebben beach view maar het is zo ongelooflijk slecht weer, met een enorm ruige zee en oneindige regen. De weg hiernaartoe was al lastig want de straat voor ons is bijna een rivier. Maar we zijn blij dat we er zijn. We checken in en pakken dan toch maar in de stromende regen onze koffers uit de auto. Normaal gesproken hadden we hier in bikini de straat over kunnen steken naar het strand, dat kan nu ook wel want de temperatuur is prima en nat zijn we al voordat we bij het strand zijn. Maar naarmate de tijd vordert zien we dat er verderop in de straat toch wel wat problemen ontstaan. En dit is ook de enige weg richting het dorp. De grotere auto’s wagen het erop en komen er nog wel doorheen maar de kleintjes hebben moeite. We zitten eerste rang en zijn een soort ramptoeristen geworden. Ook het trottoir is inmiddels verdwenen en dus is het gewoon met blote voeten door het water. We kunnen hier in het hotel niet dineren dus besluiten we maar om een pizza te laten bezorgen want met dit weer kunnen we er gewoon niet uit. Om 18.00 uur besteld met een bezorgtijd van 35 min. We houden het dus in de gaten wanneer ze gaan komen maar dan zien we verderop dat er helemaal geen verkeer meer doorkomt en dat er zelfs auto’s weggesleept moeten worden. Inmiddels is het 19.00 uur en dus gaat die pizza niet meer komen en gaan we maar aan de sultana’s en snelle Jelle. In het hotel zien we dan ook een Zwitsers stel zitten en ook zij hebben eten besteld wat ook niet is gekomen. Uiteindelijk word er op onze deur geklopt en is het de eigenaresse en heeft zij besloten om voor ons te gaan koken omdat niemand iets kan eten. Hartstikke lief natuurlijk dus wij nemen het aanbod graag aan want die pizza kunnen we wel vergeten. Ze moet nog beginnen dus we moeten nog wel even wachten, na een half uur lopen we richting de eetzaal en daar zitten inmiddels de Zwitsers en komt er ook nog een andere familie. We wachten op de pasta die ze speciaal voor ons gemaakt heeft. Maar dan tegen 20.30 gaat de bel en staan er 2 doorweekte jongens met 2 pizza’s voor de deur. Hoe is het mogelijk, bijna 2 uur later en 2 koude pizza’s verder? We vragen hoe dan, het moest en ze zijn komen lopen en dus tot hun knieën door het water gemoeten.

Dit noem je nou klantenservice. Met een flinke fooi nemen we de pizza in ontvangst en ook de maaltijd van de Zwitsers hebben ze bezorgd. Beetje jammer natuurlijk voor de eigenaresse dat ze komen voordat zij haar maaltijd opdient en dus nemen we van allebei wat want dat kunnen we niet maken. We kopen dan bij haar maar een flesje wijn want dat was het enige wat er nog ontbrak op deze avond. Wat een avontuur weer, ongelooflijk wat je allemaal meemaakt hier. Maar we hopen nu morgen toch eindelijk eens van die pl..regen af te zijn en eens wat te kunnen zien. Tot morgen allemaal!