Dag geen idee meer

Vandaag koppelen we onze camper weer los voor een dagje touren door Wells Gray Provincial park. Uiteraard hebben we vandaag voor de verandering weer eens regen en dus zijn de foto's weer grijs! Dit schijnt ook niet normaal te zijn voor de tijd van het jaar maar ja, er is geen slecht weer alleen slechte kledingkeuze. We beginnen onze route met een uitkijkpunt maar ja alle bergen zitten nog in de wolken en dus valt er weinig te zien. Dus op naar de volgende en dat is de Dawson waterval. Het is even lopen maar dan heb je ook wat. Prachtige brede, krachtige waterval. Nog even een kort toiletbezoek, want zo'n hokje in de bossen met een gat in de grond is niet echt een pretje. Daar kwam ik later helaas zelf ook achter. Je moet gewoon je adem inhouden anders verga je van de amoniak lucht. OK dat doen we dus ook niet meer, we hebben de toilet namelijk bij ons. Dan op maar de Helmcken waterval. Weer prachtig en toch weer anders omdat dit maar een smalle maar we hoge waterval is. Dan op naar naar Baileys point, er is ons verteld dat we hier zalm konden zien springen, maar geen zalm te zien en al helemaal niet springend. Terwijl we daarvoor ook nog een takkestuk moesten lopen en ook nog een 20 km op onverharde weg met gaten. Inmiddels hebben we dan dus ook 4 glazen gebroken (waarvan wel 2 uit onze handen laten vallen). OK dan op naar het eindpunt, Clearwater Lake. Daar hebben we lekker geluncht en op de terugweg nog even onze afvaltank geleegd. Want we hebben alleen stroom en water op onze campground. Het kost dan wel 5 dollar maar dan heb je ook wat. Inmiddels zijn we er ook wel weer klaar mee en rijden terug naar onze campground voor de 2de overnachting. En wat moet je anders dan maar weer een kampvuurtje maken maar dat wil vanavond niet zo lukken en dus stoppen we er maar mee. Inmiddels hebben we ook Nederlandse buren gekregen die ons vragen hoe wij aan die verloopstekker komen voor het stroom. Tsja die zat er gewoon bij omdat je op iedere campground een andere aansluiting kan hebben. We trekken een kastje open en hebben gewoon gelijk de stekker voor ze gevonden. Ze hadden ook geen verwarming zeiden ze maar misschien met je hem op 70 zetten ipv 30, het is namelijk Fahrenheit. Ach ja niet iedereen is zo camperhandig als wij. 
De volgende dag staat een lange rit van 5 uur op het programma naar Jasper National Park met onderweg nog een stop voor een berenexcursie in Blue River. Ongeveer halverwege de route. We gaan met een bootje de rivier op en zijn uiteraard weer op zoek naar beren, in dit geval de zwarte beer. Die komt hier het meeste voor vanwege de perfecte leefomgeving. We varen met een bootje de rivier op en het is weer turen langs de oevers. Helaas zien wij niets maar verderop liggen er wel 2 andere bootjes stil voor de kust en dus varen we daar naar toe en ja hoor....bingo!! Er loopt een zwarte beer langs de oever en we schieten de ene foto na de andere. Uiteindelijk verdwijnt hij in de bosjes. Dan varen we verder en zien we weer 3 boten langs de oever stil liggen. En daar is nummer 2. Deze loopt langzaam langs de oever over de rotsen. Weer schieten we de ene na de andere foto en maken we snel een kort filmpje voordat ook deze beer weer in de bossen verdwijnt. 
Maar wat een mazzel weer! Dus ja onze bijnaam houdt wat betreft nog even stand. Wist je dat:
- de zwarte beer zelf bepaalt wanneer ze zwanger wil/kan worden
- Ze een winterslaap houden van een half jaar
- Ze tijdens deze winterslaap kunnen bevallen en de baby's zichzelf in leven houden door moedermelk te drinken. Ze zien hun kinderen dan pas na deze winterslaap en dus al wel 4 maanden oud kunnen zijn.
- Ze een hol graaft waar ze zelf precies inpast en maar een kleine opening houdt, die later dicht komt door de sneeuw.
- Hun hartslag daalt naar 10 slagen per minuut
- Ze 40% van hun lichaamsgewicht verliezen tijdens deze winterslaap.
- De moeder leert de beren alles en na 3 jaar jaagt ze haar jongen weg om op eigen benen te staan.
- Het verschil tussen de Grizzly en zwarte beer is dat de Grizzly een bult in zijn nek heeft omdat ze echt moet jagen.
- De zwarte beer leeft alleen van bladeren/besjes en kleine insecten en moet dus de hele dag eten om weer het gewicht te krijgen voor de volgende winterslaap.

We rijden voldaan de overige 2 uur naar Jasper National Park en met onze playlist in de auto gaat de tijd snel. Bij aankomst in Jasper nog even een paar boodschappen en dan naar onze campground. Een mega campground met ruim 700 plaatsen waar je overigens niets van merkt dat het zo groot is. We hebben een fantastische plek midden in het bos en uiteraard beginnen we maar weer met een kampvuurtje want het is zowaar droog. We flansen tussendoor een maaltijd in elkaar en dan zit deze dag er ook weer op. Morgen gaan we Jasper National park verkennen.
Om 10.30 hebben we alles weer losgekoppeld en zijn we onderweg. Onze eerste stop is bij de Maligne Canyon. We hebben verschillende optie. De makkelijke of de moeilijke route. Wat denk jullie dat wij gekozen hebben? Juist de moeilijke route!! Op de heenweg denken we nog, dit valt best mee. Maar we gaan ook naar beneden en dus moeten we ook weer terug. Jeetje wat is dit steil, maar we zijn er gekomen. Oohh ja en het was ook nog mooi tussen steile rotsen raast een waterval. Op naar Maligne Lake, onderweg naar een paar mooie stops en het is zowaar droog met maar af en toe een paar spetters en een ook een zonnetje. Aangekomen bij Maligne Lake lopen we naar het beginpunt en schieten een paar mooie foto's van het meer met geweldige besneeuwde bergen op de achtergrond. Het meer zou mooi blauw moeten kleuren maar dan moet de zon wel schijnen. Af en toe komt hij er doorheen maar helaas niet genoeg voor een prachtig blauw meer. We nemen even een warme thee en chocomelk en een lekker chocolade broodje en we willen nog even een korte hike doen langs het meer naar een uitkijkpunt. Dit is maar 750 m lopen dus dat kunnen wij wel. We maken ook daar weer een paar mooie foto's en ik wil dezelfde weg weer terug lopen naar onze camper maar Mel zegt we zijn nu al op de helft van de route naar onze camper dus kunnen we deze route blijven volgen. Had ik dat maar niet gedaan. Het is nog ruim 2 km tussen de bossen door en soms steil omhoog en boomstronken op ons pad en modderpaadjes. Iedere keer als we denken dat we er zijn, nee hoor.... Gelukkig heb ik mijn berenbel bij me!!!! En wat zullen we een spierpijn hebben morgen. Ik luister niet meer naar je, dat is een ding wat zeker is, kijk een beetje wandelen ok, maar dit is gewoon een triatlon! We rijden dezelfde weg weer terug en onderweg zien we wel iedere keer borden staan voor overstekende cariboo of moose of elk maar we hebben er nog geen een gezien. Maar je raad het al, verderop zien we een paar auto's stilstaan en dat is meestal een goed teken. Alhoewel er ook mensen stoppen voor een foto van een berg. Maar dit keer is het raak, langs de kant loopt een moose oftewel eland. We schieten snel een paar foto's vanuit de camper. Helemaal blij met onze moose, rijden we verder. We rijden nog even naar Patricia Lake en Pyramid Lake maar helaas zijn ook deze niet zo blauw als ze horen te zijn. Inmiddels is het 5 uur en parkeren we de camper in de stad en gaan nog even een paar winkeltjes af. Wat een troep allemaal. Wat moet je nou met een beeldje van een paar beren in een boot van 10 kilo? De beste keus van vandaag, we gaan lekker uit eten! Na het eten rijden we terug naar onze campground en wat zien we daar weer een paar auto's langs de kant van de weg stilstaan en ja hoor onze eerste elk! Voor ons staat ook een camper en de elk loopt langs de weg onze kant op. Omdat het paringsseizoen is waren we al gewaarschuwd om niet te dicht bij te komen maar dat hoeft ook helemaal niet want hij loopt rustig langs ons heen. De mensen voor ons waren hier blijkbaar niet van op de hoogte en waren uitgestapt om een foto te maken. Als de elk haar richting op loopt rent ze snel de camper in, wat een doos, hij had haar wel aan kunnen vallen. We rijden weer rustig door en wat een geweldige dag met een geweldige afsluiting! 
Als we aankomen op de campground en alles aan willen sluiten laat Mel de verloopstekker vallen en die ligt half onder de camper. Met een soepele beweging heeft ze de stekker te pakken maar scheurt daarbij wel haar nieuwe jas open met een flinke winkelhaak en het dons vliegt ons om de oren. Na een paar korte rustige termen, die ik niet zal herhalen (ik lig helemaal gevouwen) zit er niets anders op dan de schade met naald en draad te beperken en dat mag ik dan natuurlijk doen. We maken nog even een kampvuurtje want daar hebben we voor moeten betalen en we blijven natuurlijk wel Nederlanders. Inmiddels hebben we dit snel voor elkaar en binnen enkele minuten hebben we een prachtig vuur en genieten we nog even na van deze mooie dag met een drankje. Zo dat was het dan weer, wij zeggen tot de volgende blog! 
Xx CaMel.