Dag 6-7-8

Dag 6 (rest van de middag)

Het vorige verhaal zijn we opgehouden rond de lunch. Dit is namelijk ons enige moment tussen de ochtend en middag game drive door, dat we lekker rustig kunnen bijkomen en dus ons verhaal kunnen schrijven. 

Er zijn inmiddels weer nieuwe stellen aangekomen en hoe kan het ook anders, daar zijn weer Nederlanders bij. Na de lunch, maken we ons klaar voor de middag game drive. Het is dit keer niet bijzonder, maar het "gebruikelijke". Na terugkomst gaan we dineren in de buitenlucht bij het kampvuur, zoals iedere avond. We kletsen nog wat na met het Nederlandse stel onder het genot van ons flesje wijn en zoals iedere avond liggen we rond 21.30 in bed. Mel heeft al een paar nachten niet geslapen en zeker hier hoor je van alles 's nachts. Normaal gesproken heb ik daar geen last van maar tegen 23.00 uur schrik ik wakker van iets wat lijkt of er een boom naast onze tent omgeknakt word. Dat kan eigenlijk maar 1 ding betekenen, een olifant misschien?? Ja nu ben ik wakker en moet ik ook nog plassen, ik moet nooit plassen 's nachts. Na een kwartier moet ik er toch maar uit. Mel word wakker en zegt; wat ga je doen? Een wandelingetje naar de wc. Met het licht van mijn telefoon vind ik de wc. Ik lig net weer in mijn bed en ik hoor weer van alles, aan de ene kant een leeuw brullen, aan de andere kant een olifant brullen en het lijkt alsof er iets vermoord word en dus laat het luipaard ook nog eens van zich horen. Alhoewel ik dit geluid niet helemaal thuis kan brengen. Maar Albert had verteld dat dit een soort zagend geluid is en heel hard, dus dit moet het wel zijn. Ik fluister nog naar Mel maar die is al weer vertrokken. Ik laat haar slapen want dit is zo'n beetje de eerste nacht. De volgende ochtend blijkt het Nederlandse stel wat naast ons zit hetzelfde te hebben gehoord en inderdaad is er weer een olifant gesignaleerd. 

Dag 7

Onze laatste ochtend game drive en dus onze laatste kans op iets leuks/unieks. Het begin van de route is wat saai, buiten onze huiskat natuurlijk die we iedere ochtend altijd even gedag gaan zeggen. Ze liggen beide weer op en rond het huisje van de eigenaren (die er gelukkig niet zijn). We rijden verder maar dit keer een plek waar wij ook nog niet eerder geweest zijn. Op een gegeven moment stopt Albert omdat hij verse leeuwensporen ziet. In de ochtend zijn de sporen makkelijker te herkennen. Eddy die voorop de auto zit bepaalt waar deze sporen naartoe gaan en we volgen dit spoor. Het zijn er twee zeggen ze. Op een gegeven moment zijn we het spoor kwijt en gaan Albert en Eddy de auto uit om verder te zoeken. Als ze terugkomen vertellen ze dat er aardig wat is gebeurt want er zijn ook sporen van hyena's en iets van een prooi die versleept is. We besluiten een groter rondje te rijden om te kijken of we nog iets kunnen vinden. De spanning stijgt en wij turen zo goed als we kunnen. Albert wil ze nu ook heel graag vinden en zegt ; we gaan nu door met zoeken, de koffiepauze slaan we wel over. Dit vinden wij uiteraard een prima plan. Op een gegeven moment lijkt het of hij haast heeft en rijdt met een vaart ergens naartoe. En ja hoor, na een tijdje kijkt Albert naar rechts en zegt, daar zijn ze. Sorry maar ik zie weer niks, hoe is het mogelijk. Maar inderdaad, hij rijd dwars door de struiken om zo dichtbij mogelijk te komen. En na een tijdje staan we gewoon naast 3 vrouwtjes leeuwen. Wat een geluk, en wat een fantastische beesten. We zijn allemaal hysterisch maar dit is genieten. Albert ziet een prooi liggen (pumba noemen wij hem, maar is een soort wild zwijn) en komt met een hele theorie. Het lijkt alsof ze eerder een kudu of iets dergelijks hadden gepakt maar dat deze is afgepakt door de hyena's en ze daarom dit zwijn hebben uitgegraven. Ja deze graaft zichzelf in maar dat heeft voor deze pumba niet helemaal goed uitgepakt. We zien nog een gedeelte ergens onder een boom liggen. En bij 1 van de leeuwen zie je nog duidelijk dat het heeft gesmaakt. De aasgieren cirkelen nu ook boven ons. De leeuwen worden hier onrustig van en lijken hier niet blij mee. Terwijl ze pumba nog wel een beetje hebben verstopt onder een boom. Ze gaan nu een beetje verspreid liggen om hun prooi. Na een tijdje moeten wij helaas afscheid nemen. Hier kan je toch uren naar kijken. Ook al gebeurt er niks. We komen terug op ons resort en zijn euforisch, hier hadden we op gewacht. Na het ontbijt checken we uit en rijden we naar onze volgende bestemming: Swaziland! Het is een rit van ongeveer 5 uur en we komen eind van de middag aan in Forester Arms hotel. Mooie plek midden in de bossen. We dineren en zijn kapot na deze lange enerverende dag en dus liggen we weer op tijd in bed. Mel moet zelfs overgeven van vermoeidheid. Morgen hebben we weer een lange rit voor de boeg.

Dag 8

Om 06.45 gaat de wekker weer en rond half acht zitten we aan het ontbijt. Bij de check out blijkt dat we alleen ons flesje wijn moeten afrekenen. Hoe komen we hier van ons geld af, vragen we ons af? De eigenaresse wil ons nog even spreken en dus wachten wij op haar. Na een social talk geeft zij ons nog wat tips en een routebeschrijving. We hadden al gezien dat onze gps ons niet door Swaziland liet rijden en we hebben ook gehoord dat de wegen hier slecht zijn. Maar Ruth zegt dat we prima door Swaziland kunnen rijden en geeft ons de makkelijkste route, we besluiten haar advies te volgen en inderdaad alleen de eerste 10 km is wat rottig rijden maar daarna prima. En we zien in ieder geval van alles voorbij komen. Het lijkt ook woensdag wasdag, want langs de weg zien we hele groepen vrouwen aan de kant in de sloot de was doen. Daarna gaat deze wastobbe natuurlijk gewoon op je hoofd. Alle kinderen die we tegenkomen zwaaien vriendelijk want we zijn inderdaad in de minderheid hier, als blanke vrouwen. Ze doen hier blijkbaar ook aan een wedstrijd mee, hoeveel mensen passen er in mijn pick-up truck of bus. Alleen als wij erachter rijden zie je eerst 1 persoon kijken en zwaaien maar nog geen tel later, zwaait de hele pick-up truck. Na de grensovergang met Zuid-Afrika rijden we richting St. Lucia. Onze lunch neemt wat meer tijd in beslag dan gehoopt en door ons gesprek met Ruth vanmorgen waren we ook iets later vertrokken dan gepland. Normaal niet erg maar we hebben wel om 16.00 uur een bootcruise. Met nog 20 min te rijden tot aan onze guesthouse leidt onze gps ons via een rare onverharde weg en ja, helaas een verkeerde inschatting van een gat in de weg en we horen een schurend geluid. Oeps, dit is niet goed, maar we rijden door. We komen aan bij ons guesthouse en droppen onze koffers en willen naar onze boatcruise rijden. Maar onze auto heeft het toch begeven, in voor- en achteruit gebeurt er niet zo veel meer. Met een dot gas komt hij uiteindelijk nog wel van zijn plek maar dan zien we een plas onder de auto liggen. OK dit klinkt niet goed. We duwen hem weer terug op zijn plek en is de eigenaar zo vriendelijk om ons naar de boot te brengen. We zijn natuurlijk wel van slag door deze gebeurtenis maar het had erger gekund. We proberen toch een beetje te genieten want we zien enorm veel nijlpaarden. We hadden ze alleen gezien in ruststand. Maar hier gebeurt van alles en zijn ze zelfs uit het water te bewonderen. Zeker met aan het einde ook nog een fantastische zonsondergang, en we zitten dichtbij de bar, maakt dit toch weer een bijzondere trip. Na de trip komt de eigenaar ons weer ophalen bij de boot. Zo vriendelijk en behulpzaam allemaal. In de lodge terug belt hij zelfs voor ons met Europcar om uit te leggen wat er aan de hand is. Zij gaan morgenochtend een vervangende auto voor ons regelen en die zal hier rond 10.30 zijn. Gelukkig hebben we voor morgen niets op het programma staan en was deze dag ter eigen besteding. De eigenaar is zelfs zo vriendelijk om ons naar een restaurant te rijden en als we klaar zijn dan moeten we maar even bellen dan komt iemand ons ook weer ophalen. Na een fantastisch diner in Braza gaan we weer vroeg slapen. Wat een dag en hoe vriendelijk is iedereen hier.