Dag 12 - 15

Dag 12

De vrije middag van gisteren was heerlijk. De wijn smaakte ons prima en al liggend op een bedje in het zonnetje hebben we die laten smaken. Het diner is vanavond een buffet. Met een romantisch kaarsje en een klassiek muziekje op de achtergrond hebben we weer heerlijk gegeten en gelachen. En het is weer vroeg slapen want zoals gezegd hebben we voor morgen vroeg de game drive van 06.30. We horen dat we maar met z'n tweeën zijn en dus wordt het een privé game drive. We schieten ons de volgende ochtend in onze safari outfit. Het is bewolkt en fris in de open jeep maar dit zijn we inmiddels wel gewend. We zijn blij dat we niet zelf hoeven te rijden weer die zure berg af met die onverharde weg van 16km. We beginnen met onze gids Brighton aan het Addo Elephant National park. Hij verteld allerlei leuke verhalen en dus leren we ook nog wat deze ochtend. We zien buffels, die bruiner lijker dan diegene die we tot nu toe gezien hebben. Dit blijkt alleen maar door de modder te komen waarmee ze zichzelf bedekken en beschermen tegen de zon. We zien zebra's maar helaas weer dezelfde soort namelijk zwart/bruin/wit gestreept, we hadden graag de echte zwart/witte zebra gezien. Uiteraard stikt het hier van de olifanten, in totaal zitten er hier ruim 600 en we hebben er 599 gezien. Ze zijn wel kleiner dan in Kruger maar dit komt voornamelijk door de kleinere struiken, lagere struiken, daarom zitten er hier ook geen giraffen, die zouden teveel moeten bukken. De Afrikaanse olifant dankt zijn naam aan zijn grote oren die de vorm hebben van het Afrikaanse continent. We komen onderweg nog een 4 stel meiden tegen in een oude Volkswagen met een open motorkap, waar rook uit komt. Onze gids vraagt of alles ok is en ze reageren, ja hoor prima, we hebben geen hulp nodig. Ja hoor, zo ziet het er ook uit en dat midden in een National park waar je de auto niet uit mag. Ok, dan niet en we rijden door. Alle jeeps die we tegenkomen word er overlegd wat ze gezien hebben. En 1 man verteld ons dat er leeuwen zijn gespot verderop die weggejaagd zijn door een groep olifanten. We rijden die kant op en het is inderdaad een hele grote groep olifanten. Maar de leeuwen zitten waarschijnlijk in de bosjes verstopt, te wachten totdat de olifanten weg zijn. We besluiten door te rijden en later nog even terug te keren naar deze plek. Er leven maar 16 leeuwen in Addo en dus is de kans heel klein maar ze zijn dus wel gesignaleerd met ook nog 3 welpjes.  Als we later terugkeren zijn de meeste olifanten al weg maar staat er nog 1 olifant met jong bij een drinkplaats. We turen met onze gids mee maar helaas dit keer geen geluk. De moeder met jong maakt ook geen aanstalte om weg te gaan en dus moeten we besluiten om door te rijden. Brighton vraagt ons waar we willen ontbijten en besluiten om dit op een picknick plek te doen in plaats van op een viewpoint waar allemaal andere toeristen staan. Hij dekt voor ons de tafel en haalt uit een koelbox een fantastisch ontbijt. Alles erop en eraan zoals koffie, thee, gekookt ei, yoghurt, cruesli, fruit en een sapje. Een mooiere plek kan je je niet wensen om te ontbijten. We rijden daarna nog verder door het park en zien nog wel een paar struisvogels, die hadden we nog niet in onze collectie. De zon komt door en dus is de temperatuur ook wat aangenamer. Tegen half 12 rijden we het park weer uit en na een korte stop rijden we die zure berg weer op naar onze lodge. Het is heerlijk warm nu en gaan lekker buiten lunchen, omdat het zondag is is er weer een buffet. Maar het smaakt weer allemaal fantastisch. Hoe is het mogelijk op deze berg in de middle of nowhere. Na de lunch gaan we maar eens douchen want daar hadden we vanmorgen geen zin en geen tijd voor. We hebben bij ons huisje ook een buitendouche, dus ja met dit weer moet je dat natuurlijk gewoon proberen. We hangen de rest van de middag lekker bij ons huisje en hebben eindelijk tijd om eens gewoon te genieten met een goed boek (Mel dan). En ik ben de hele middag bezig geweest om van onze foto's / video's een film te maken. Dat is uiteindelijk heeeeel leuk geworden, al zeg ik het zelf, we kunnen hem alleen (nog) niet delen. De WiFi is te traag, dus hopelijk komen we nog ergens waar het wel lukt. 

We drinken even een water (?!? echt waar) bij de open haard bij de bar/receptie, ook omdat we alleen hier WiFi hebben. Alleen diegene die de open haard in de gaten moet houden snapt het niet helemaal. Er gaan bijna hele boomstammen op. Sorry, maar dat kunnen wij veel beter. We zijn zelfs een beetje pissig, zo maak je toch geen haardvuur?? Ons 5 gangen diner wacht weer op ons en dus gaan we lekker een hapje eten. We worden aan een ander tafeltje gezet en vanavond is a la carte. Nergens staan prijzen bij dus we zien morgen wel bij check out wat de schade is. We zien al 2 dagen een vrouw alleen en knopen nu een gesprek met haar aan. Ze reist inderdaad alleen en komt uit Canada. Zij is in Kaapstad begonnen en heeft de middag game drive gedaan. We zijn opgelucht dat zij ook geen leeuwen heeft gezien. Het is al een gewoonte geworden en liggen dus weer vroeg in bed. 

Dag 13

Uitslapen is het motto, maar we zijn natuurlijk om 06.30 wakker. We tutten wat aan en gaan ontbijten. Vandaag staat onze trip naar Tsitsikamma op het programma, een kort ritje van 230 km en dus doen we het rustig aan. We vertrekken rond 10 uur en in 3 uurtjes rijden we naar onze volgende lodge. De route is mooi, langs de kust en groen en toch weer heel anders. Alleen gingen we weg met een korte broek en t-shirt, maar het is hier gewoon koud en bewolkt. Zorg dus dat je van alles bij je hebt, het kan zo weer anders zijn, dat hebben we wel gemerkt. 

Ons Afrikaans wordt er trouwens ook steeds beter op. Het is eigenlijk heel simpel, maak van een simpel woord een nog simpeler woord en plak overal ie achter. Bijvoorbeeld een string is een amperbroekkie, logisch toch. En een brommer, hulpmetlopen. Of een senioren wijk is een aftree dorppie. Als dit niet lukt plak je gewoon overal fontein of spruit achter. Dat schijnt hier ook heel normaal te zijn, zeker voor plaatsnamen. We zijn al vroeg in onze lodge voor deze nacht. We komen om 13.53 aan bij de receptie, ik moet zeggen dat we hier de eerste onvriendelijkste ontvangst hebben. De receptioniste zegt dat onze kamer nog niet klaar is en dat de check-in pas vanaf 14.00 uur is??? Huh, 7 min te vroeg. OK, dan gaan we wel eerst lunchen. Ook daar is het heel gezellig, not. We bestellen een simpele tosti kip/mayo, maar waarschijnlijk moet die kip eerst nog geslacht worden. Maar prima, we hebben ons inmiddels aangepast aan het Afrikaanse tempo. Het smaakt heerlijk en daarna kunnen we inchecken. We vragen nog wel even de WiFi code en proberen nogmaals ons filmpje te plaatsen, maar Mel krijgt gelijk de melding data limiet bereikt. We checken het nog even en krijgen te horen dat we maar 300mb hebben per login, mochten we dit dus verbruiken dan moeten we gaan betalen, waardeloos en zijn er al weer klaar mee. We hebben wel een huisje zonder open haard, jammer daar hadden we ons namelijk al op verheugd. Onze koffers worden naar ons huisje gebracht en nu snappen we waarom het huisje nog niet klaar was. Er staat een fles champagne koud op ons te wachten, alvast voor Mel haar verjaardag, geregeld door private safari en de lodge. Dat is dan toch wel weer het wachten waard en dus trekken we hem maar gelijk open. Half 3 is toch ook een prima tijd voor champagne?Leuk huis trouwens, we hebben zelfs een zolder en 2 aparte bedden. We hebben het best leuk maar soms zitten we in elkaars negatieve aura, dus 2 aparte bedden is heerlijk. We bekijken alvast wat we de volgende ochtend kunnen doen (na advies en aanraden van onze gezellige receptioniste!!!) en uiteraard moeten we de hangbrug gaan bekijken. We hebben inmiddels vrienden gemaakt met de huishond, die ons achtervolgt is en we noemen hem Jackie. Hij blijft gezellig bij ons zitten en jaagt voor ons de vogels weg. Relaxte middag dus en tegen 7 uur gaan we dineren. Als we binnen komen, vraagt hij ons of we bezwaar hebben om boven te gaan zitten, want beneden zit al vol. Geen probleem maar het blijkt dat wij de enige zijn. Met z'n tweeën zitten we dus op zolder te eten en moeten naar beneden lopen voor het buffet. We liggen helemaal dubbel van het lachen, best druk hier met z'n tweeën, we zouden zelfs een radslag kunnen doen. Af en toe word er vanaf beneden geroepen of alles ok is. Het eten is wederom heerlijk, en we eten voor het eerst springbok, maar we moeten zeggen, beetje droog dat bokkie. Zoals gewoonlijk taaien we weer lekker vroeg af. 

Dag 14

We zijn rond 07.00 uur wakker en zoals gewoonlijk is Mel de eerste die gaat douchen. Dat gedoe met dat haar föhnen kost namelijk best wat tijd en je moet niet van dit soort gewoontes afwijken. Ik heb gelukkig makkelijk haar, dat past wel bij me. We schieten weer een outfit aan (de onderkant van mijn koffer heb ik nog steeds niet gezien). We ontbijten lekker en checken uit, als ik de factuur te zien krijg staat daar ook een bedrag voor de overnachting, ik vraag vriendelijk of dit wel klopt, dat is namelijk al betaald. Ze zegt niks en rommelt wat op haar computer. Het is dezelfde aardige receptioniste van gisteren. Na een tijdje wrijft ze mij een nieuwe factuur onder mijn neus en nu zonder overnachting. Ik zeg dus dat het inderdaad niet klopte, die eerste factuur, maar ze zegt weer niks. Ok betalen en wegwezen. Wat een doos en dus onze eerste onvriendelijke ontvangst. We rijden weg richting Storms River Mouth, waar de populaire hangbrug moet zijn. We betalen weer entree, maar gelukkig kost het allemaal niks. Na een mooie route langs de ruige kust bereiken we het eindpunt en parkeren de auto. Vanaf hier moeten we het verder lopend doen. Geen idee hoe lang dus we volgen maar de bordjes. Maar het is trap op en af en ruim 1 km voor zo'n brug. Als we aankomen is het wel erg mooi en gelukkig ook mooi weer en niet zo druk, zodat je niet hordes toeristen op je foto er gratis bij krijgt. De brug hangt tussen twee bergen in, 7m boven het water en is 77m lang. Na een fotosessie, besluiten we dat takke eind weer terug te lopen. Maar we zitten al 2 weken in die auto dus misschien wel eens goed voor ons die beweging. We kopen nog wat water en besluiten onze route te vervolgen. Na een km zien we de afslag voor de hoogste bungee jump van een brug ter wereld, dat moeten we natuurlijk wel even zien. De een na de ander springt, maar wij staan gelukkig van een afstandje te kijken. Voor geen goud gaan we springen. Wij vermaken ons met de plaatselijke verkopers van allerlei houtsnijwerk. Op de heenreis hadden we uiteraard al contact gemaakt en zijn naam was ook "come back" en we komen er natuurlijk nu niet meer zomaar langs. Hij probeert ons van alles te verkopen en we hebben een hoop lol met afdingen maar hij is heel aardig en uiteindelijk gaan we met 2 hippo's (van 2 kilo per stuk) een peper en zoutstel en houten pollepels weg. Hoe we het mee gaan krijgen zien we wel. Hij is helemaal blij en we gunnen het hem. Hij zwaait ons helemaal uit en heeft waarschijnlijk een fantastische dag, en wij ook. We vervolgen onze route richting Oudtshoorn, we rijden door Knysna waar enorme bosbranden zijn geweest en dit is nog duidelijk te zien, maar ze zijn ook al met tientallen mensen dit aan het opruimen. Het had waarschijnlijk ook met 2 gekund maar zo werkt dat niet hier. Alles is met minimaal 5 personen waarvan er minstens 4 niets doen. Dit geldt ook voor het werken aan de weg. Een iemand zwaait een halve kilometer ervoor met een rode vlag en dan zie je verderop 1 iemand zand neergooien en iemand anders stampt het aan. Zo ben je allemaal lekker bezig, ook het trekken van een witte lijn of asfalteren gaat met hordes mensen. Tegen het eind van de middag komen we aan in Oudtshoorn, we zitten in Zeekoe en als de Tom Tom zegt dat we rechtsaf moeten denken we, waar zijn we nou beland. We rijden over een zandweggetje langs een oude boerderij maar komen uiteindelijk aan bij een fantastische lodge. We checken ons in en worden weer vriendelijk ontvangen. Hij vraagt ons of we mee willen op de meerkat safari maar we hadden al gehoord dat dit niets voorstelt en bedanken vriendelijk, zeker als we horen dat het om 06.30 is. We krijgen nog wat folders van een struisvogel boerderij, maar deze hebben we liever op ons bord liggen. Er is ook een wildlife dierentuin in de buurt, maar we vinden het allebei zielig om daar heen te gaan, ook al is dit misschien onze enige kans om een cheetah te zien. De WiFi is heerlijk hier en dus kunnen we even bellen en eindelijk ons filmpje uploaden. Beetje jammer trouwens van de weinig likes maar het is duidelijk hoor, foto's met wijn doen het blijkbaar beter. We bestellen dus nog maar een flesje en drinken die op onze veranda, want bij de bar zit niemand. Op het menu staat vanavond struisvogel carpaccio, en we hebben nog nooit zoiets lekkers gegeten. Ook de struisvogel burger en bobotie smaken fantastisch en weer kost het helemaal niks. Mel slaapt wederom slecht (ligt misschien toch aan de wijn) of aan diegene die naast je ligt en een boom omzaagt. 

Dag 15

Dit is onze laatste lange dag met veel kilometers. We besluiten dan ook vroeg te vertrekken, richting Hermanus. Na het heerlijke ontbijt, checken we uit en stappen om 09.00 uur in de auto. We slaan de struisvogel boerderij over want je komt ze hier in overvloed tegen, gewoon langs de kant van de weg. Wederom een fantastische route, met eindelijk een aanhouding door de politie, we hebben er vaak genoeg voorbij kunnen rijden maar vandaag is het raak. Oh jee, blinde paniek, rijden we te hard? Of is het een blaastest? Of gewoon een corrupte agent? Niks van dit alles gewoon een routine check, heel vriendelijk vraagt hij naar ons rijbewijs, hebben we ons internationale rijbewijs toch niet voor niks gehaald. Tegen 15.00 uur komen we aan bij het Windsor hotel in Hermanus. We hadden hoge verwachtingen maar we zien nu dat je betaald voor het uitzicht, het hotel is verder vervallen en de kamer is klein. Het uitzicht is geweldig maar je kan je kont niet keren. We besluiten de kamer maar even te verbouwen anders kunnen we onze koffers niet eens kwijt. We boeken wel gelijk een walvistocht voor morgenochtend. Nu we hier zijn willen we dat natuurlijk ook nog wel meemaken. Mel twijfelt nog vanwege zeeziekte dus we gaan het morgen wel bekijken. Maar hoe mooi zou het zijn om op je verjaardag een paar walvissen te spotten. We lopen nog een rondje langs de kust richting een restaurantje. Vanavond is het tapas geworden maar ook omdat dit het enige restaurantje is waar het gezellig druk is. Voor de rest is het uitgestorven. We vermaken ons met uitzicht op de lokale carwash, een paar jongens die iedereen vragen die de auto komt parkeren of ze hem gewassen willen hebben. Respect voor mensen die toch op deze manier geld verdienen. We lopen weer terug naar ons hotel en liggen er weer vroeg in. Kijken wat morgen gaat brengen. 

Groetje Melanie (bijna 35) en Carmen.